14 augustus 2022, zo ligt Sam nu al een tijdje.

Zou dat lekker liggen? Of is het een onderdeel van zijn yoga oefeningen. Sam is een meester in de down dog, die kan ie als geen ander. Sam is niet van me weg te slaan, zodra ik een stap zet volgt hij me. Hij ligt het liefst met een poot of een snuit op mijn voet. Tis fijn dat tie me verstaat. Sam is helemaal gek van apporteren. En dan het liefst in hoog gras zodat hij moet zoeken. Zodra ik de riem pak pakt hij zijn bal om naar het veld met hoog gras te gaan. Maar om nou 2, 3 x, per dag met de bal te gaan gooien op datzelfde veldje vind ik wat saai, Sam daarentegen heeft er geen enkel probleem mee. Het mooie is dat ik dan alleen maar hoef te zeggen, ‘nee geen bal mee’ en dan laat hij hem liggen. Goed hè!

Het afgeven van de bal vind hij, nog steeds, lastig. Ondanks dat tie niets liever wil dan dat ik hem weer weggooi is het, soms, verdomd moeilijk om dat ding, in het heetst van de strijd, los te laten. Toen Sam en ik elkaar net hadden gevonden liet hij hem sws niet los dus we zijn al een heel eind. In het begin had ik 2 ballen, dat was de enige manier om een bal terug te krijgen. Das niet meer nodig, gelukkig.

Hij krijgt steeds meer vertrouwen. Daar ontbrak het nogal aan. Sam was duidelijk wat aandacht tekort gekomen. Mooi om te zien hoe hij opleeft en leert te genieten van het leven!