Ik ging vroeger al niet graag naar de dokter of een ziekenhuis. Als kind had ik dat al, ik zat namelijk wel eens bij de dokter. Niet omdat ik ziekelijk was maar omdat ik regelmatig een gat in mijn kop viel. Of weer eens knoerthard uit de bocht vloog met mijn fiets. En dan bracht mama mij naar dokter Tromp. Maar ipv te zorgen dat ik niet meer zou vallen, door mij superpowers te geven, hechte hij het zooitje weer aan elkaar en mocht ik weer gaan, op naar mijn volgende crash.
Kheb een tijdje in een dement bejaardentehuis gewerkt, vanaf mijn 16de. Ik was daar manusje van alles. ‘S ochtends en ‘s avonds gingen we met de pillendoos langs. Ongelooflijk hoeveel pillen er toen al in die mensen werden gestopt. Voor de rest deden we weinig met ze, daar was geen tijd voor. Zaten ze op een stoel te wachten tot we weer langskwamen met de doos.
Meer dan de helft van de mensen in de westerse wereld heeft een chronische ziekte, vanaf 40 jaar, deze mensen zijn dus afhankelijk van medicijnen. De jeugd zit massaal aan de ritalin, anti-depressie of slaappillen. Voor alles is een pilletje! Of een vaccin.
Mijn wantrouwen is niet minder geworden de afgelopen 2,5 jaar. Artsen zijn er niet om je beter te maken maar doen aan symptoom bestrijding. We worden doelbewust ziek gemaakt om aan te verdienen. In supermarkten liggen groenten die de ZON nooit hebben gezien, hoe kan dat iets met geZONd te maken hebben. Voedselfabrieken nemen de taken over van boeren, groenten worden binnen een paar weken geoogst. Deze genetisch gemanipuleerde lookalikes ontberen smaak maar ze zien er dagenlang goed uit in het groentenschap, das gunstig! Gekweekt vlees, je moet er toch niet aan denken?
Er moeten alternatieven komen. En het is mooi om te zien dat ik niet de enige ben die dat vind. Overal in ons landje, wat zeg ik, in de wereld, ontstaan initiatieven rondom zorg, samen leven, voedsel, scholing, ouderenzorg en nog zoveel meer! Gelukkig maar, de tijd dringt…