Maand: november 2022

En deze kerst mag je, zoals het er nu naar uit ziet, bij elkaar op visite, onbeperkt! Mij kan het met kerst niet druk genoeg zijn. Kerst hoort een feest van verbinding te zijn. Zullen we er een feest van gaan maken? Samen?

Nou laat ik het zo zeggen, ik ga er een feestje van maken, 1 waar ik een tijdje op kan teren. En ik hoop dat er een paar lezers langskomen om het mee te vieren. Ouderwets spelletjes doen, een stukkie wandelen en wie weet kunnen we wel schaatsen tegen die tijd! Het schijnt koud te worden…

Een warme troostende soep, stoofpeertjes en een gebraden kippetje, warme appeltaart, dampende koppen chocomel of een heerlijke vega ovenschotel. Voor ieder wat wils, gewoon gezellig samen zijn.

Laat ik mc daar mee bezig gaan houden, voor je het weet is het zover! Ik weet het, eerst nog even die andere baard op dat witte paard maar dan is het zover. Samen zijn, daar is kerst voor bedoeld.

Naar een inloopavond van Frij Fryslân. Een ontmoetingsavond voor mensen die lokaal willen verbinden, die op zoek zijn naar een gezamenlijke identiteit. Het is zo fijn om ongegeneerd te kunnen praten over wie we zijn, waar we hier voor zijn en met wie we hier samen zijn. Over God, over buitenaards leven, een platte of een ronde aarde, Atlantis, reuzen, de hoax rondom het klimaat, de boeren of over een alternatieve gezondheidszorg. Geen onderwerp is te gek omdat we weten dat wat, op dit moment, wordt aangenomen als de waarheid nog veel gekker is. Dat de waarheid die we krijgen opgedrongen onwaar is.

Zonet heb ik geluisterd naar de Fryske Filosoof, zijn laatste vlog gaat over identiteit. Over het verloren gaan van God en het daarmee gepaard gaande goddeloze gedrag van de mens. Dat het van groot belang is dat we God weer vinden, dat we het geloof weer moeten oppakken, dat het geloof het fundament is van onze identiteit. We gaan daar in onze volgende podcast verder over praten maar ik wilde er iets aan toevoegen. Iets waar ik gisterenavond op de fiets, terug naar mijn holletje, over na moest denken. De rol van de man en de vrouw, van mama en papa.

Wat voor invloed heeft het gehad dat ik opgevoed ben met een moeder die altijd thuis was en mijn kids met ouders waar ze een afspraak mee moesten maken via een online agenda? In mijn jeugd was het gezin de basis van onze samenleving, nu bestaat het gezin niet meer. Wat zeg ik man en vrouw, vader en moeder bestaan niet meer. Moeder is letterlijk vervangen door een birthing person en vaders? Zijn die er nog?

Is het niet geweldig dat we hier over mogen nadenken? Met elkaar over kunnen praten. Heerlijk! Pfff ben al weer veel te lang met dit stukkie bezig, tis alweer bijna 8.30. Kheb honger, Sam wil uit, er wacht een nieuwe dag. Leuk, maak er wat van!

Althans niet in dit systeem. Daar hebben we het namelijk veel te druk voor. Iedereen heeft het druk, en hebben we het niet druk dan maken we ons wel druk. Waarom eigenlijk?

Veel mensen worden, zeggen ze, gedwongen om druk te zijn vanwege de vele rekeningen. Maar als je dan nagaat waarmee ze druk zijn dan heeft dat vaak weinig te maken met die rekeningen. Maar ze ‘moeten’ wel heel veel! Naar de sportschool, naar cursussen, op vakantie, een weekendje weg, stappen met vrienden, uit eten, boodschappen doen, een vergadering van 1 of andere vereniging, vrijwilligerswerk, klussen bij vrienden, thuis klussen, de kids wegbrengen naar 1 van de drie sporten waarop ze zitten, naar een verjaardagsfeestje, ze ophalen, weer wegbrengen, en weer ophalen….

Waarom? Waarom zijn we zo druk? Ik had vroeger een vriend die opgegroeid was in Burundi. Zijn vader was daar als blanke heen gegaan, toen hij een jaar of 4 was, om daar als leraar te gaan werken. Hij had opnames gemaakt van Burundese dorpsbewoners die discussieerden over wat ze die dag zouden gaan doen. Of beter wat er gedaan moest worden. Na 4 uur waren ze eruit dat er niets moest worden gedaan en daar dronken ze dan 1 of ander drankje op. De discussie, over wat er gedaan moest worden, werd op het scherpst van de snede gevoerd. Ik verstond er natuurlijk geen moer van maar het was geweldig om de emoties en het theater erachter te volgen. Af en toe vertaalde mijn vriend een stukkie. Zo speelde het weer een grote rol in het verhaal. Het weer, in Burundi, hartje Afrika, heerlijk toch?

Wat geen item was was tijd. Daar hadden ze genoeg van zei mijn vriend. Ik ben dat nooit vergeten, ik zal een jaar of 16 zijn geweest. Ze hadden genoeg tijd om samen te zijn, dat wens ik ons ook…

Misschien moet ik mijn extremisten pet maar aan de wilgen hangen. Nou laat ik eerlijk zijn, ik denk dat tie zichzelf al aan de wilgen heeft opgehangen. Ik kon hem gisterenavond niet meer vinden, hij was er vandoor. Nergens voelde ik de drang om de sfeer ff wat op te poken. Hier of daar een zogenaamde scherpe opmerking te maken. Ik was blij dat ik er was, dat ik erbij mocht zijn. Dankjulliewel!

Tis, tenslotte, best bijzonder dat je vader op zijn 83ste officieel gaat samenwonen met z’n vriendin. Het mooie was dat je voelde dat ze gelukkig zijn met elkaar. Dat voelen was fijn, dankjulliewel.

Mijn 5 dagen ziek zijn is niet voor niets geweest. Tis schijnbaar nodig om erachter te komen dat het bij mij ligt, niet bij het veranderen van de anderen. Ondanks dat ik met Zijn teksten ben opgegroeid begin ik de inhoud nu pas een klein beetje te snappen. Maar gelukkig heb ik nog ff! Tijd genoeg om nog veel meer te voelen. Om nog dankbaarder te zijn, dankUwel…

apec 2022, in Thailand. Tis een meeting van landen die rondom de grote oceaan liggen. En dat zijn er nogal wat! apec staat voor Asia Pacific Economic Coöperation. Dus klausje is er, macronnetje en zo nog wat van die mannetjesputters. Nu vond niet ver van de apec toevallig de g20 top plaats. Die werd gehouden in Indonesië. Das met een beetje jet nog geen half uurtje vliegen. Ik zeg goe geregeld!

Tis altijd goed mekaar ff in de ogen aan te kijken wanneer je bezig bent met een Reset. Een Great Reset nog wel! Das best spannend. Je doet het met de beste bedoelingen als wereldleider, je staat daar als vertegenwoordiger van je volk, en dat volk is niet altijd even blij, dus dan is het goed om steun te vinden bij je vrinden. Jij en je vrinden doen het tenslotte voor het volk, al snappen die dat niet altijd even goed.

Ik was zo benieuwd! Of ik ergens iets zou lezen, horen of zien over het logo van de apec 2022 te Thailand. Maar nu een week later ben ik tot de conclusie gekomen dat het niemand een fuck interesseert. Of ben ik echt de enige die het ziet? Is er verder niemand die ook maar iets van een overeenkomst ziet met een symbool van een jaar of 80 geleden? Dat moet het zijn, ik ben gewoon te achterdochtig, achter al die inclusieve kleurtjes schuilt geen kwaad, geen nationaal socialistische droom, ik ben dan ook geen “distinguished” speaker…

Vaders zijn streng en letten er, bv, op dat hun kids huiswerk maken. Zelf had ik als kind een bloedhekel aan huiswerk, kwas er niet goed in. Drama’s vonden plaats op het vinkenpark in Dodewaard vanwege dat huiswerk. Mijn vader had een directe lijn met mijn klassenleraar om mijn huiswerk door te geven, tis echt waar. Al die druk heeft geen fuck geholpen. In de derde klas bleef ik gewoon zitten. Als enige. Niet omdat ik het niet kon maar omdat ik niet mee wilde doen.

Absurd vond ik het! Wat mij interesseerde, interesseerde de leraren helemaal niets. Nou dat lieg ik🤠. Ik had een Franse lerares, mevrouw van Boetselaar tot Kemenade, en die begreep mij wel. Frans en ik waren geen vriendjes en dat vond ze best. “Koertje, lieverd” zei ze dan zachtjes in mijn oor, “tijdens een proefwerk mag je je boeken er niet naast hebben liggen.” Een vette knipoog volgde en dan liep ze door. Ik hoopte dan dat ik na moest blijven maar dat gebeurde nooit.

Maar ik dwaal af. Das ook niet zo moeilijk🤠, mevr van Boetselaar was het waard! Terug naar het onderwerp, huiswerk en meedoen. Ik vond niet dat ik mijn kinderen moest opzadelen met dezelfde drama’s rondom huiswerk als ikzelf had meegemaakt, dus maakte ik het hun eigen verantwoordelijkheid. Kinderen weten prima wat er wel of niet nodig is om goede cijfers te halen, ze moeten het alleen willen. Daar moest ik voor zorgen, dat ze het zelf wilden. Btw, das niet altijd gelukt maar dan was het wel hun eigen verantwoordelijkheid…

Maar ja, nu wil ik zelf niet meer. Doe ik zelf niet meer mee. Hoe leg ik dan aan mijn kids uit dat ze mee moeten doen? Wat doe je dan als 1 van hun zegt: “Ik ben er zo klaar mee, het klopt niet! Dit kan het toch niet zijn?” Ik vond het in mijn tijd al niets en tis nu nog zoveel erger. Moet ik ze dan stimuleren zich aan te passen en te doen wat deze criminele maatschappij van ze wil? Naar indoctrinatiekampen sturen waar ze de SDG geboden uit hun hoofd moeten leren? Mwah, das lastig, das een probleem.

Wappie films. Met namen als “Died Suddenly” en “State of Control” hoef je geen Einstein te zijn om te weten waar ze over gaan. Vanwege mijn wappie netwerk komen dit soort films veel langs. Telkens met de vraag erbij of ik ze wil distribueren onder de schaapies. En daar ga ik mee stoppen.

Misschien dat ik het helemaal fout zie hoor maar volgens mij zorgt het alleen voor meer verdeeldheid. Laat ik explicieter zijn, het zorgt voor meer verdeeldheid. Ik weet het uit ervaring. Bijna 3 jaar stuur ik al van allerlei wappie info naar mijn volledig gevaxxxte familie wat tot niets anders heeft geleid dan dat ik ze al 3 jaar niet zie of spreek.

Maar daar gaat misschien verandering in komen. En het is aan mij daar goed mee om te gaan. Ik lig er al dagen van wakker, waarschijnlijk ben ik er ziek van geworden. 3 jaar lang heb ik olie op het vuur gegooid ipv het te blussen. Ach ja, een Einstein ben ik nooit geweest.

Nog 2 dagen en dan zou ik mijn hele familie kunnen ontmoeten. En het is aan mij daar iets leuks van te maken. Ga ik in het kringetje zitten en praat ik mee over voetbal en het weer dan is het zo voorbij en heb ik ze iig nog een x gezien. Ga ik er als de militante extremist staan, die ik de afgelopen jaren heb gespeeld, dan is het zo afgelopen en kan ik er weer snel vandoor. Een middenweg is er voor mijn gevoel niet, dat maakt het zo lastig.

Tis nu bijna 03.00. Mijn hoofd maakt overuren om de juiste woorden te vinden. Ik weet dat er nog een weg is, Hij heeft me die getoond. Maar daar ben ik nog lang niet aan toe. Tis maar de vraag of ik er ooit zal komen. Pffff, ik ben ziek, dat zou een reden kunnen zijn niet te gaan. Das wel de makkelijkste oplossing.

Wilt U mij helpen er een leuke dag van te maken? Gewoon een leuke dag. Meer hoeft niet. Vind voetbal tof om naar te kijken en er is genoeg gebeurt om over te praten, dus dat moet geen probleem zijn. En wat betreft het weer? Daar is altijd wel een goed gesprek over te voeren. Maar niet over mensen die plotseling zijn gestorven of over het controleren van landen, dat moet me toch lukken?

Verkoudheid neemt wat af maar voel me toch nog niet het mannetje. Morgen weer een nieuw stukkie! Nu maar slapen, heel veel slapen…

Wel aan snotteren, hoesten en proesten. Influenza, = Onder invloed van sterren, heeft me te pakken. Virus, = doodgaan van cellen, heeft me vannacht wakker gehouden. Mijn lichaam is zich, net als de bomen die hun bladeren laten vallen, aan het voorbereiden op de winter. Deze transformatie gaat dit x gepaard met wat snot en gerochel, onprettig maar ‘t heurt erbij.

Veel thee, water en rust, dat helpt bij mij altijd het beste. Mama bracht mij vroeger een beschuitje met dun boter en een plakje kaas. Kheb geen beschuiten maar dat is ook niet nodig. Ik proef ze nog. Bedankt ma!

Sam heeft het door, hij ligt met zijn hoofd op mijn been en kijkt me bezorgd aan. Denk dat dat niet zozeer vanwege mijn gesnotter is maar meer omdat tie z’n wandeling door zijn neus geboord ziet worden. Maak je niet druk kerel, dat komt goed!

Morgen ga ik een nieuwe podcast opnemen met de Fryske Filosoof. Dat gaat door! Met of zonder gesnotter. Net als mijn lichaam transformeert er om mij heen zoveel, daar moet over gesproken worden. Vragen beantwoord, dromen uitgelegd. De Filosoof en de nar, binnenkort weer in dit theater🤠.

Ben er beduusd van. Kon vanmorgen de moed niet oppakken om eruit te komen. Ik was vroeg wakker en dan heb ik er eigenlijk altijd zin an maar vandaag ff niet. Weer een nieuwe week vol leugens, bedrog en geneuzel over allerlei conflicten. Doe ik wel genoeg? Kheb er iig genoeg van.

Vandaag ff rustig an. Weer een beetje opladen. Ik hoop dat ik nog ergens een accu vind. Gelukkig is Sam er, zijn energie is altijd positief. Waren Frodo en Elanor maar hier, als iets troost dan is het wel een ezel. Vandaag ga ik huilen….