Een uur lang, echt serieus, OH’n over God. Over het belang van geloof, over het willen zien van zijn hand in wat er om ons heen groeit en bloeit. De vraag: “bestaat God”, hebben we beantwoord, daar kunnen we, aan de hand van de hommel, een duidelijke Ja op geven. Heel in het begin schreef ik regelmatig over dit vriendelijke, prachtige beestje, die mij, in 2020, de weg heeft gewezen. Toen Sietze gisterenavond over de hommel begon, we hadden van tevoren niets afgesproken, voelde ik dat alles bij elkaar kwam. Dat God bij ons is.
Kheb geprobeerd die stukkies over de hommel op te zoeken maar dat lukt niet op dit toestel. Het scherm is wat wiebelig, scrollen gaat wat lastig. Maakt verder niet uit. Hij speelt een grote rol in de sage van de filosoof en de nar, das een ding wat zeker is. Dat rommelige, schavuiterige, brommende beestje, die een beetje waggelend door het leven pompiedomt, wijst ons duidelijk de weg naar Hem. Wie had dat verwacht?
Nou, das niet zo moeilijk. Dat was het mooie gisterenavond tijdens het gesprek! We begonnen het gesprek aan de hand van het Aramese Onze Vader en die begint als volgt: “Bron van zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert.” Das wat anders dan: “Onze vader die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd.” De eerste God ontmoet je als gelijke, de tweede staat ver boven je. De eerste openbaart zich aan je via een hommel, de tweede overschreeuwt zich via opzichtige kathedralen en pompeuze beelden.
Nou daar zijn we nog lang niet over uit geluld. Ik verwacht dat de podcast vandaag, uiterlijk morgen, online gaat! Zodra die te horen is laat ik het weten.. Man, wat was dat leuk….
