De eerste Gearkomste zit erop, op naar de volgende. Voor mij was tie meer dat geslaagd. Het is zo fijn om gewoon jezelf te kunnen zijn. Dat je kan zeggen dat je overal aan twijfelt. Overal? Nou, bijna. Bijvoorbeeld of de aarde wel rond is en met 60.000 km per uur door de ruimte heen vliegt, of 9/11 een inside of outside job was, of virussen wel bestaan en of er meer dan 2 genders zijn. Het kon gisteren gewoon! Niemand werd boos of cancelde je. Serieuze gesprekken over onderwerpen waar je normaal niet over praat. Onderwerpen waarvan je zeker weet dat het narratief niet klopt maar hoe het echt zit dat weet alleen God. Gelukkig was Hij er gisteren bij, hield Tie een oogje in het zeil, dat is, op dit moment, mijn enige zekerheid.
Ik mag nu verder op mijn pad, en dat is goed! Het ziet ernaar uit dat het een prachtige dag wordt! Mij is verteld dat de zomer begint. Elanor en Frodo staan op me te wachten, ze moeten er nodig weer uit. Frodo is nu ruim 2,5 jaar oud, hij mag er volop tegenaan. Tis tijd om mensen blij te gaan maken, tijd om op narrentocht te gaan.
Mijn pad, ik had het er gisteren met Martinus over. Over hoe Hij je de weg persoonlijk kan wijzen. Tis nooit een gebaand pad, niet netjes aangeveegd, het kost moeite om eroverheen te lopen. Maar als je Zijn pad bewandeld kom je de mooiste momenten tegen. Je vind Hem in wat je ontroert en dat geeft zoveel voldoening en kracht dat er niets is om bang van te zijn of tegenop te zien. Ik loop rustig door, dank U Heer.
