Tis maar goed dat ze klimaatopwarming hebben verandert in klimaatverandering, die eerste is niet meer vol te houden. De wind is eindelijk gaan liggen, volgens mij heeft het hier de afgelopen weken alleen maar gewaaid. Tsja al die emoties moeten ergens heen, ze delen met je naasten is niet meer mogelijk. Dan maar de lucht in, laat ze maar waaien, zijn wij ervan af.
Gisteren liep ik langs een man van mijn leeftijd in een rolstoel die aan het bedelen was. Ik stopte om hem wat geld te geven en ff een praatje met hem te maken. Hij vertelde me als eerste dat hij dood wilde, daarna dattie MS had en van €30 per week rond moest komen. Trots vertelde hij over zijn verleden, hoe succesvol hij was geweest en hoe kut het leven nu is. Nergens meer een sprankje hoop, niets om voor te leven, verdronken in zelfmedelijden.
Later op de dag hoorde ik 3 jong volwassenen praten over de toekomst. Dat ze absoluut geen kinderen willen, dat ze leven van dag tot dag, dat ze eigenlijk nergens zin in hebben, dat het leven best kut is. Een succesvolle periode kennen ze nog niet. Der is nog niets om op terug te kijken, alleen maar vooruit en wat ze daar zien moedigt, in hun ogen, niet aan tot investeren in de toekomst. Er het beste maar van maken, er is toch geen hoop, geen toekomst, zelfs geen zelfmedelijden.
Het is triest gesteld met de westerse wereld, we zijn Zijn weg volledig kwijt. Hersenloze consumptie zombies, niet meer in staat om schoonheid in het moment te vinden. Om te genieten van elkaar, onze overvloed te delen, er voor elkaar te zijn. De bedelaar met MS kreeg ik aan het lachen, dat deed mij goed, ik hoop hem ook! De kids heb ik aangeraden hun telefoon weg te gooien, je kan je voorstellen dat dat hilarische taferelen met zich meebracht, mijn missie was geslaagd.
Het leven is zo mooi! Iedere dag geniet ik ervan. Die lach die even op het gezicht verscheen van de bedelaar, de geschrokken, verwarde gezichten van de kids, op mijn voorstel hun tel weg te gooien, heerlijk! Vandaag ga ik weer genieten, daar ben ik van overtuigd. Het ziet er buiten prachtig uit, er is weinig wind, de zon verschijnt aan de horizon, een kakofonie van vogelgeluiden komen mijn caravannetje binnen. Tis tijd om met Sam uit te gaan. Om even te genieten, want het leven is zo mooi…
