Mijn jongste zoon wordt 18, van harte gefeliciteerd kerel, maak er een topdag van! En ik moet nog wat rechtzetten. Ik had het gisteren over Noach die zo’n 6/700 jaar aan zijn bootje kon bouwen, nou das dus niet waar. Toen Noach precies 600 jaar was begon het te regenen. Dus Noach zal een jaar of 3/400 aan de boot hebben gebouwd, langer niet. Bij deze gerectificeerd.
Wat een bende, man man, dat Genesis! Ik ben best wel wat gewend maar dit gaat toch wel alle perken te buiten. Dochters die hun vader dronken voeren en hem daarna gaan berijden om zwanger te worden. Vrouwen die hun slavinnen onder hun mannen leggen en daarna boos zijn als die slavin zwanger is. Zo’n Abraham, 175 issie geworden. Stamvader van de Joden en de Moslims, wat een viespeuk. Ik moest het boek gewoon af en toe wegleggen om wat ik gelezen had te verwerken, wat een mafkezen…
Dat geld trouwens niet alleen voor de bijbel, de gewone wereld om me heen moet ik ook af en toe wegleggen, om ff bij te komen, ondanks dat ik totaal geen nieuws meer tot mij neem. Het zijn de sporadische ontmoetingen met mijn soortgenoten die mij van slag brengen, is het ooit anders geweest? Alleen zat ik er vroeger middenin, dan valt het niet meteen op, meestal kregen mijn werkgevers pas na een jaartje door dat ik niet spoor. Dan hielden we het nog een jaartje met elkaar uit en dan was het over, moest ik verder en bleven zij zitten waar ze zaten en daar zitten ze nog steeds. Druk met vasthouden aan wat ze denken te hebben, tis zo triest…
En het maakt niet uit met wie ik praat, wappies of schapen, laat ik ze zo maar noemen dan weten we waar we het over hebben, tis 1 pot nat. Grote woorden maar niet inzien dat verandering begint bij jezelf. We zijn ook zo verwend, zo over het paard getild, iedereen moet of wil wat zijn. Strijder of deugmens, wat een onzin, wappie of schaap tis allemaal luchtfietserij. We laten ons net als Isaäk bedonderen met wat schapenvachten en oude kleren omdat we honger en dorst hebben en geen zin om te wachten. We verkwanselen onze erfenis voor kortstondig vertier.
En ik? Ik ga zo maar weer eens een x naar de kerk. Nu ik de bijbel aan het lezen ben kan ik wel wat ondersteuning gebruiken. Gisterenavond zocht ik de kerk hier in het dorpje waar ik lig. Het viel mij toe om de oud-predikant te ontmoeten van die kerk. Hij woont er nog naast en zo liep hij even met me op naar de kerk. Ik vertelde hem mijn vragen over het oude testament en hij bood mij hulp aan bij het lezen. Hij had alleen 1 probleem. Tijd! Hij kwam net van zijn beste vrienden vandaan, hij kende ze pas een jaar maar wat een fijne mensen, Oekraïners. Hij was, 5 jaar, in Irak geweest om de mensen daar te redden, hij holde van brandhaard naar brandhaard vertelde hij trots. We namen afscheid, hij moest nog iets belangrijks doen. Ik niet, ik wandelde verder met Sam.
