Maand: mei 2023

Gisterenavond heb ik heel even kunnen genieten van de zon hier aan het eilandje waar ik lig. Na een dag of 4 regen kwam hij even laten zien dattie er nog is, fijn. Kheb de kachel maar ff aangezet zonet, voor de eerste x. Tis wat vochtig en dat is niet lekker. Wat wil je?

Mistig is het nu, kan net de oevers zien van het vaste land. De wereld lijkt heel ver weg, ik hoor of zie er niets van. Zal ik hier gewoon blijven liggen? Helemaal alleen, laat ze de klere krijgen met hun gelul over crisissen, veranderingen, oorlogen en retorische geouwehoer. Hier bestaat het niet, bestaat het dan wel echt? Of is het allemaal een illusie, een film waarin we worden meegesleurd zonder dat we het weten. Is het mogelijk je er gewoon van te distantiëren? Van de angst, de verwarring en onzekerheid die je om je heen voelt? Hier op dit eilandje wel, hier ben ik alleen, maar lukt het me daar aan het vaste land? Tussen de mensen, de schapen, de hielenlikkers, de ‘ik heb het verdient’ sukkels? Lukt het me om net te doen of ik gek ben? Mwah dat lukt me wel, is me altijd goed afgegaan. Nee dat is het niet, tis niet mijn gekte, das te makkelijk, lukt het me om het anders te blijven doen?

Ik denk het wel, als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe moet dat te doen zijn. Gaat me nog veel afwijzingen, afkeuring en boosheid opleveren maar dat heb ik dan maar te pikken. Tis toch niet echt, tis niet mijn angst die zorgt dat ík er niet bij pas, niet mijn onzekerheid of verwarring. Hier aan dit eilandje vond ik gisterenavond weer wat echt is, het ligt er ook zo dik bovenop. Bron van zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, dank U.

Waarom zeggen mensen niet gewoon recht in mijn gezicht waarom ze me er niet bij willen hebben? Je had het moeten opnemen gisteren, hoe 2 overvloedige schapen mij staan uit te leggen waarom ik er niet bij pas. Alsof ik dat zelf niet weet.

Het leek allemaal zo mooi, te mooi dat moet ik bekennen. Toen ik voor het eerst met de eigenaren sprak besefte ik dat ook en dat ontroerde me. Tranen welde op in mijn ogen terwijl ik daar, met ze, zat te praten. Mensen die van mening zijn dat ze verdienen wat ze hebben, dat ze er hard voor hebben gewerkt. Ik zal dat moment nooit vergeten, dat gevoel wat me toen overviel was zo allesomvattend, zo mooi, terwijl ik tegelijkertijd besefte dat het daarom ook niet waarheid kon worden, dat ik het niet verdien.

Maar waarom zeggen ze dan niet gewoon tegen mij dat ik er niet bij pas. Dat als ik daar ga BBQ’n de sfeer volledig zal veranderen en dat ze dat niet willen. Waarom verzinnen ze allemaal kutsmoezen die nergens op slaan? Ik kan het echt wel hebben, tis niet de eerste x, kheb er nooit bijgepast.

“Ze moeten het je gunnen,” zei Linn gisteren tegen mij. En daar heeft ze verdomd gelijk in. Zo is het altijd geweest. Maar wat kijk ik terug op een mooi weekend! Alleen het dromen over de mogelijkheden was al geweldig. Nu weer verder op zoek naar een plekkie hier ergens in de buurt, als God dat wil.

Niet alle apps werken even goed meer. Wil ik deze stukkies blijven publiceren dan moet ik naar een alternatief device gaan kijken. Vandaag maar eens kijken of ik deze stukkies toch gepubliceerd krijg, ben benieuwd of me dat gaat lukken…

Kheb het er steeds moeilijker mee, met doorgaan. Alles en iedereen is alleen maar met zichzelf bezig. Man wat ben ik er klaar mee, walgelijk. Terwijl het zo anders kan, zo mooi kan zijn, tis diep diep triest.

Ik ga aan het werk om deze stukkies online te krijgen. Op 1 of andere manier synchroniseren een aantal apps niet meer. Vaak lost zich dat vanzelf op als je de tel aan en uit doet maar dat heb ik nu al tig x gedaan en dat helpt, dit x, dus niet.

Sorry! Kweet niet wat er aan de hand is maar de dingen werken niet zoals ze zouden moeten werken. Het lijkt wel of mijn app niet goed werkt, klote. Vandaag komt als het goed is een vervangend apparaat waarmee het me hopelijk wel lukt, ik schrijf ze om ze te publiceren!

Gisteren een prachtige dag gehad. Ik begreep dat half Nederland aan het verzuipen was maar hier geen spatje, heerlijk! Is maar goed ook🤠, moet die lekkage nog fixen, toen het hier eergisteren regende was het geen stortbui en toch lekte het al. Laat de regen maar in het zuiden blijven, water hebben we hier genoeg…

Het gaat een spannende dag worden, vanmiddag, samen met Luuna, sinds lange tijd weer lopen met de langoren. Zal ook voor hen weer ff wennen zijn na een lange winter in de wei. Frodo is aan het verharen dat wil je niet weten, hele bossen haren komen los als je hem aait. Of aaien, je kan het beter rossen noemen. Frodo keert altijd zijn dikke kont naar me toe als ik hem aai en dan moet ik hem lekker over zijn rug en kont heen krabben, heerlijk vind tie dat.

Afgelopen weekend is een nichie van mij overleden, plotseling, hartstilstand. Ik lees net in de krant dat dat komt door drugs. Mijn nicht is 46 geworden, 3 kinderen heeft ze groot gebracht. Of ze drugs gebruikte of heeft gebruikt weet ik niet maar hoelang moet ik dit soort onzin nog lezen? Rust zacht Renate, ik heb je nooit gekend maar je zal herinnert worden….

De afgelopen week niet aan gedacht, eigenlijk heb Ik er zo’n 40 jaar nooit meer aan gedacht. Sinds een uur of 8.30 gisterenochtend, kkkkgggggg zei de boot, en ik kwam zowel voor als achteruit geen meter meer vooruit.

Vroeger zaten we vaak vast met de boot, ik maakte me niet druk. Meestal komt er wel een ander bootje aan zodat je het hun probleem kan maken. Vroeger hadden we ook één of andere hele lange boom aan boord (hoe noemde je dat ding ook alweer?) waarmee je je los kon duwen maar die heb ik niet. Ik ging lekker chillen, het zonnetje scheen, ff wachten tot er iemand langskomt.

Na een kwartier was er nog niemand langsgevaren, na een half uur nog steeds niet. Ik zat te genieten van de ganzen. Zij waren de reden dat ik gestrand was. Ik voer langs een paar eilandjes die overvol zitten met broedende ganzen en daar had ik veel meer aandacht voor dan voor de route. 20 meter van mij vandaan lag een groene boei waar ik omheen had moeten varen. Totaal gemist die boei. Nog een kwartiertje later, geen boot maar wel een Sam met zijn snuit en een zacht kreuntje, hij wil aan wal. Sinds gisterenmiddag 17.00 issie niet meer uit geweest, er moet iets gebeuren, ik moet hier weg!

Ik heb wel een kluiverboom aan boord. Een lange, aluminium, stok van een meter of 3. Ik probeerde of ik daarmee de grond haalde. Nou en of dat lukte. Ik zat bovenop die zandbank. Ik probeerde of ik beweging in de boot kon krijgen maar kwam geen centimeter voor of achteruit. Misschien de motor volop in de achteruit en dan duwen? Ik herinnerde me dat we dat vroeger ook zo deden. Maar dan zat er wel iemand aan het stuur terwijl een ander probeerde te duwen. Maar ik heb ruimte zat achter me, voordat ik bovenop het aanlegsteigertje van de villa achter me beland moet ik een aardig stukkie varen. Ik ga ervoor, motor vol in de achteruit en ik duwen met de kluiverboom en ja hoor! Beweging! Ik kom los….

Samen met Sam maak ik een dansje in de kajuit en vol gas op land af, er moet gepoept en geplast worden. Weer wat geleerd🤠

Misschien moet ik hier de aankomende 25 jaar maar blijven liggen. Nou ik denk niet dat Sam daar blij mee is. We liggen aan een steigertje midden in het water, hij kan niet aan land. Mijn tel is leeg, kheb geen prik meer, de wereld is van mij! Alleen de boot, Sam, het water, de vogels, regen en ikkie, that’s it.

Kluizenaar, dat zou best wat voor mij zijn. Hmm het lekt in de boot, daar was ik al bang voor. De vorige eigenaar heeft er een nieuw luik opgezet vertelde hij trots, zelfgemaakt. Een lek luik, dat dan weer wel. Hij heeft er ook een zeiltje bij gemaakt wat je over het luik kan spannen alleen kan je dat zeiltje van binnenuit niet vastzetten. Das onmogelijk. Nu kan ik buiten gaan staan en dat zeiltje vastzetten maar dan kan ik niet meer naar binnen. Heel veel bakkies eronder zetten dan maar, we zullen toch niet zo snel zinken?

Tis niet echt druppelen meer, tis meer een straaltje. Hahahaha, ik zie de koppen in de krant al voor me. Het eerste het beste regenbuitje en de Mithrandir vergaat met man en muis. Laat ik nog maar een kopje thee inschenken, we vergaan in stijl!

Kheb gisteren voor het eerst in de boot gedanst. Er zit een radio in met maar 1 zender, waterstad Fryslan en die draaien soms best lekkere muziek. Tijdens het koken van mijn avondmaaltje kwam Aretha voorbij, lekker man! Na een uurtje was ik er wel klaar mee, rond de 20 minuten reclame en zogenaamd nieuws verpeste de sfeer, dan kan ik beter dansen op de muziek van de vogels hier. Zo heb ik gisteren voor het eerst een Koekoek gezien. Hij zat in een boom naast me en riep heel hard koekoek naar mij. Toen ik me omdraaide vloog hij weg, zo mooi om te zien.

Straks om 8.00 maar ff naar de radio luisteren of het vandaag nog droog gaat worden. Kheb heerlijk bruin brood en kaas om de dag te beginnen. Sam ligt nog tevreden te knorren naast me, als het regent heeft tie totaal geen behoefte om naar buiten te gaan. Dat zijn blaas niet overstroomt daar snap ik niets van…

Hé! Het wordt wat lichter, zou de regenbui na 2 uur voorbij zijn? Om me heen ziet het er nog donker uit, wie weet moet ik straks nog hozen. Wat een avontuur weer! Genieten, het wordt weer een fantastische dag!

Terwijl de hele wereld in brand staat gaan wij vandaag feest vieren. Zoals elke dag eigenlijk. De Nederlander viert veel feest, ze hebben er het geld voor, ze verdienen het, vinden ze zelluf.

Gisteren sprak ik een paar strijders. Met liefde en zonder geweld gaan ze een nieuwe wereld bouwen. Wel met behoud van pensioen, auto, koophuis, 4x per jaar op vakantie met de sleurhut en met kerst naar de kleinkinderen in Australië. Want daar hebben ze tenslotte voor gewerkt, dat hebben ze verdient.

Die gnoom uit Oekraïne was in Nederland hoorde ik, ondertussen bombardeerde zijn vriendjes het Kremlin. poetin zit nu in een schuilkelder, zou hij het niet vreemd vinden dat die gnoom hier was tijdens het bombardement? Dat tie een toezegging kreeg van rutte aangaande de f16’s en dat ene olongren, wat een kut is dat, roept dat de Nederlander bereid is voor Oekraïne te vechten? Zou vladimir aan liefde en geweldloosheid denken? Of aan wraak?

Israël wordt al dagen bestookt met honderden raketten van Iraanse en Chinese makelij. Soedan is een hel, rondom Taiwan loopt de spanning steeds verder op. In Nederland gaan we onze bevrijding vieren, bevrijding van wat?

Sorry stukkie, tis gelukkig nog vroeg, volgens mij zie ik de zon, zonet regende het nog even. Het wordt vast een prachtige dag. Ik hoop vandaag bij de langoren aan te komen! Kop op koertje, het leven is mooi! Geniet ervan voor zolang het nog duurt…

Voeger was het makkelijk maar tis niet meer bij te houden tegenwoordig wie er allemaal herdacht moeten worden. Het gaat niet meer over WW2 toch? Herdenken we dit jaar ook alle slachtoffers die gevallen zijn tijdens cosmetische ingrepen? Of laten we er meteen een lekker woke dingetje van maken! We herdenken alle mensen die zich de afgelopen 20.000 jaar niet hebben mogen identificeren als een Schotse poedel.

Sorry, kheb afkickverschijnselen. Er is geen prik! Geen internet! Das toch wel wat na ruim 23 jaar, iedere dag, online te zijn geweest. Elke ochtend begon ik de afgelopen jaren met het checken van het wereldnieuws en de beurzen. Cold Turkey kick ik af, weer een verslaving minder.

Ik lig moederziel alleen midden in een meer aan een door talloze watervogels ondergescheten steiger. Sam kan hier alleen niet uit, de steiger is niet verbonden met het land. Daarvoor moet ik ff een ander plekkie vinden, maar tis nog vroeg. Ik wou dat ik zijn blaas had! Man wat kan Sam lang niet naar de wc. Met een beetje pech moet ik er tegenwoordig 2x per nacht uit om mijn blaas te ledigen en dan drink ik alleen nog maar thee en water. Oude mannen kwaaltje, ik ben tenslotte al weer 55.

4 mei, vroeger stond ik op deze dag voor het dorpshuis met een, zelfgemaakt, vlaggetje de burgemeester toe te zingen. Kheb 4 mei altijd een speciale dag gevonden, als kind al vond ik het indrukwekkender dan 5 mei, vooral door die 2 minuten stilte. Dan moest ik binnenkomen van mijn vader, de tv stond al aan in de woonkamer en dan zag je die soldaat daar staan toeteren bij een paar graven. Doodse stilte heerste in het dorp, het was een plechtig moment daar was ik me van doordrongen. Zouden kinderen dat nu nog hebben?

Dat kind zit nog steeds in mij, en vandaag ga tie de doden herdenken. De talloze doden die gevallen zijn omdat we er geen donder van begrijpen. Met steeds meer verwondering kijk ik naar de wereld om me heen. Zijn we nog te redden? Maakt het wat uit? Ja, daarvan ben ik overtuigd. Dat laat Hij me elke dag weer zien.

Ik denk het niet. Als zo’n havenmeester op me af komt lopen dan voel ik me weer 14/15. Je ziet het meteen, al hebben ze geen pet meer op of een speciaal jasje aan. Het is de manier van kijken, van lopen, van zijn, die de havenmeesters verraden. Kheb me altijd afgevraagd hoe dat komt. Zelf heb ik dat gevoel, volgens mij, nooit gehad, dat ik me zo identificeer met mijn beroep dat ik dat beroep uitstraal. Dat ik me, tot mijn dood, vereenzelvig met hetgeen ik voor de buitenwereld zou moeten zijn. Waarschijnlijk komt dat omdat ik nooit ergens voor gestudeerd heb, dan heb je ook geen recht om iets te zijn. Zo noem ik mezelf wel eens kok, maar goed das meer een hobby. Mijn account managers tijd was een uit de hand gelopen baantje in een callcenter. Daarnaast heb ik honderden baantjes gehad, als verpleeghulp, rietdekker, boer, aardappelrooier, fruitplukker, fabrieksarbeider, krantenbezorger, winkelbediende bij de appie, baasje, barman, stripper, kelner, afwasser, BBQ’r, assistent, ga zo maar door.

Nooit heb ik het gevoel gehad dat ik die baan was, dat ik een autoriteit op dat gebied ben, dat ik er hoorde. Ik vond en vind het geweldig dat ik eraan heb mogen ruiken maar het zijn lukt me niet. Het kan zijn dat ik me vergis hoor maar ik denk dat ik niet de enige was die tijdens mijn carrières dacht: “Wat doet (ik) die man hier?” Waarom doet hij dit werk? Hoe is hij op deze plek terecht gekomen?

En nu zit ik hier in een bootje, Sam’s hoofd ligt op mijn schoot. Niets ben ik, kheb niets om me aan vast te houden. Man wat voelt dat fijn. Die nar ben ik altijd al geweest, daar wordt je mee geboren, das geen prestatie. Ben zo benieuwd wat het leven me gaat brengen! Kheb er echt zin an!

Btw morgen zal mijn stukkie waarschijnlijk wat later verschijnen, zonder prik kan je geen stukkies versturen en morgenochtend heb ik geen prik. Schrijven doe ik ‘m wel! Publiceren ook, kweet alleen niet hoe laat. Fijne dag😘

Het ziet er grijs en grauw uit. Maar we gaan waarschijnlijk het water niet op. Vandaag staat vooral in het teken van zooi versjouwen, van de caravan naar de boot, tsja dat hoort er ook bij als je gaat verhuizen. We hebben Lekkum gehaald maar van mij had de reis wel eeuwig mogen duren, dankjewel lieve Linn!

Wat ik mis tijdens het zeilen door Fryslan zijn de klompjes die bij de bruggen naar je toe komen vliegen. Een klompje aan een touwtje en dat touwtje weer aan een stok. Daarmee hengelde de brugwachter in mijn jeugd zijn pensioen bij elkaar. Dat hoeft tegenwoordig niet meer dus zijn de klompjes weg. We hoeven niet meer voor onszelf te zorgen dat doen hugooootje en rutte wel. Op een veilige en effectieve manier.

Maar laat ik het daar niet over hebben! Het nieuws ontgaat mij hier volledig. Wat weet ik er nou van? Twee dagen zit ik nu zonder internet, ik ben een boek gaan lezen, een gewoon boek, geen anti de wereld boek, of een boek over hoe klote het gaat met het financiële systeem maar een avonturenboek. Een boek om te ontspannen, na 3 jaar mezelf opwinden misschien wel beter.

Gisteren kreeg ik de vraag waarom ik U altijd Heer noem God. Tsja, das er vroeger ingeslopen. Ik zou U ook Grootvader kunnen noemen zoals de indianen deden. Of Bron van Zijn, Grote Geest, Allah, Jaweh of de Allerhoogste. Tis maar een naam, en wat ik ermee wil zeggen haal ik toch niet. Niets kan U beschrijven dus wat maakt het uit, Heer is dan een makkelijk woord, laat ik het daar maar bij houden. Voor mij bent U ook niet iets of iemand, niet iets wat door mij tastbaar of begrijpelijk is te maken. Uw grootsheid gaat mijn hoed ver te boven, had ik een pet gedragen dan die. Voor mij hangt alles samen en dat voel en zie ik om me heen. Het klinkt gek maar het lijkt voor mij wel of iedere gebeurtenis, hoe toevallig of spontaan ook een reden heeft. Alles valt steeds beter op zijn plek. En in dat alles mag ik mijn eigenste kleine rolletje spelen, zal ik het maar weer doen? Ach waarom niet. Dank U Heer…