Linn is ziekig, last van zaken waar vrouwen vaker last van hebben en daarnaast is ze wat verkouden. Denk dat alles er een beetje uitkomt, het is toch spannend voor haar geweest, alles loslaten en iets nieuws beginnen. Ik heb dat al wat vaker gedaan.
En dan hebben we Sam, die vond het gisteren leuk om door de stront te rollen. Nou dat heeft tie geweten! Voorop de punt van de boot heb ik hem schoongeschropt, man wat kan tie dan zielig kijken. Hij vind dat helemaal niks die emmers water over hem heen maar wat was hij vies. De stront liep door de gangpaden. Flink wat zeep gebruikt om die geur weg te krijgen. Sam deelt met mij de bank in de boot, zo’n stinkende hond naast je is niet echt fijn…
En dan moesten we ook nog door van die mega grote sluizen waar je dan in je eentje in ligt of met nog een klein plezierjachtje. Heel af en toe komt er een vrachtschip voorbij. Linn moet daar nog een beetje aan wennen. Ze vind dat wat eng. Is het ook natuurlijk, die dingen zijn echt gigantisch vergeleken bij ons scheepje. Maar alles gaat verder helemaal goed. Niets aan het handje.
Door al die drukte kom ik bijna niet toe aan Ezechiël. Gisteren heb ik vers 38 gelezen. Het gaat maar door in Ezechiël, het ene volk is nog niet door het zwaard of de pest verschwunden of het volgende land wordt vernietigd door aardbevingen of overstromingen. Tis net het nieuws, echt geen verschil. Wat nou als Ezechiël alleen maar liefde had gepredikt, zou het dan anders zijn gegaan? Wat als we elkaar nu weer meer liefde geven, zou dat wat uitmaken?
De propaganda werkt op volle toeren, angst klotst uit alle poriën van onze samenleving. Gelukkig heb ik het mega druk waardoor ik er bijna niet aan toekom me ermee bezig te houden. Stront en een leeglopende, ietwat humeurige, dochter eisen mijn aandacht op. Gelukkig maar!
