12.34 kwamen ze aan boord en 13.06 weer weg. Motor is niet te maken. Dat hadden ze anderhalve week geleden ook wel kunnen zeggen, niet? Wel blij mee, eindelijk duidelijkheid, al is het niet wat je wilt.
Het heeft te maken met compressie, druk, ‘pistons’ (dat zijn de zuigers toch?) en lekkages, dat is wat ik ervan heb kunnen maken. Ondanks dat ze me errug lang aan het lijntje hebben gehouden geloof ik ze wel. Der is iets goed mis met het motortje en eigenlijk hoorde ik dat al bij Maasbracht. En dan hoop je dat het meevalt, maar hopen is niet slim, honden die leggen hopen…
Waar ik dan wel weer blij van word, is dat we verder kunnen! Plannen maken om de Mithrandir terug in Nederland te krijgen en daarna, hup, de bergen in. Dat terug naar Nederland gaat niet makkelijk worden, via officiële weg is niet te betalen. Een sleepboot is al meer dan 800 euro kwijt aan diesel om vanuit Nederland naar Namen te varen. Da kan toch nie?
Moeten dus wat anders verzinnen, want hier moeten we weg! Het haventje ligt vol deze winter. Ach, ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Ik wel🤠.
4 reacties op “12 oktober 2023, eindelijk waren ze er, gisterenmiddag!”
Die mast was dan toch nog handig geweest. Ik denk dat een motor van een zeilbootje niet geschikt is om zulke lange einden te varen puur alleen op de motor.
Met een mast kom je hier niet, de bruggen zijn hier veel te laag en kunnen niet open. Op zich kunnen die dieselmotoren wel wat aan, maar hij is oud…
Meeliften met een spits?
Daar ben ik idd mee bezig, of een buitenboordmotor.