30 december 2023, tis vroeg.

Tis altijd vroeg als ik begin met mijn stukkie. Een koppie thee erbij, koffie lust ik niet, en dan begin ik met tikken. Nog duf in het hoofd tover ik de eerste zinnen op het scherm, mijn stukkie schrijven is, na thee zetten, het eerste wat ik doe in de ochtend, al bijna 4 jaar, best lang.

Vaak heb ik de avond ervoor al nagedacht over wat ik ga schrijven maar meestal bedenk ik me, of ben ik vergeten wat ik had bedacht, of wil ik gewoon schrijven wat erop dat moment in me opkomt. Er zit geen plan achter, geen gedachte, geen doel. Ik ben ze ooit gaan schrijven zodat mijn kids weten dat ik nog leef. Toen ik net dakloos werd (wat ik nu niet meer ben) was ik bang dat ik ze nooit meer zou zien. Ondertussen woon ik nu met Linn samen en komen Lucius en Fleur gewoon langs, das wel heel fijn! Voor 3 van de kids hoef ik het dus niet te doen, de andere 3 zie ik sws al jaren niet meer dus ik verwacht niet dat die op mijn stukkies zitten te wachten. In het begin begon ik, deze stukkies, altijd met Lieve kids en dan schreef ik op wat ik van alles vind en vond. Maar op zich hoeft dat dus niet meer want ik zie en hoor ze weer vaak genoeg. Voor mijn kids hoef ik ze niet te schrijven, die lezen deze stukkies ook niet, ze vinden het een hoop gezeur over niets.

Ik schrijf deze stukkies voor mezelf, ik heb het al vaker opgeschreven. En het interesseert me heel weinig of mensen ze lezen of niet. In het begin had ik best veel lezers want toen plaatste ik ze op fakeboek en linkeduit, maar toen ze me daar verwijderde vanwege de desinformatie in mijn stukkies, lezen volgens wordpress gemiddeld nog zo’n 20 tot 30 man per dag mijn stukkies. En dat is nu al bijna 4 jaar zo want ik werd in 2020 al gecanceld door fb en lu. In die 3/4 jaar dat ik ze nu schrijf zijn veel mensen die mijn stukkies lazen, of lezen, afgehaakt vanwege mijn taalgebruik of vanwege uitspraken die ik heb gedaan of omdat ik teveel met God bezig ben de laatste tijd of omdat mijn baard niet goed zit of omdat ik gewoon niet kan schrijven. Om allerlei redenen stoppen mensen met het lezen van mijn stukkies, en dat vind ik prima. Tis fijn dat ze hier geweest zijn, en ik hoop dat ze ervan genoten hebben. Mijn stukkies blijf ik nog even schrijven, ik heb er lol aan. Al is er helemaal niemand die ze leest het zal me een rotzorg zijn, sorry. Tis mijn getuigenis van mijn stommiteiten, van mijn absurde keuzes, van mijn geloof in God. Want dat Hij ze leest daar ben ik zeker van, en dat Hij het er niet altijd mee eens was en is dat weet ik ook, maar Hij blijft ze lezen, gelukkig maar….