Ajax heeft weer een x gewonnen! Niet met 330 of 331-0 maar wel gewonnen en dat is toch fijn. Naast alles wat er om ons heen gebeurt blijft voetbal de belangrijkste bijzaak, en daar ging het niet goed mee. Nu moet ik zeggen dat Ajax in staat is geweest de meest irritante voetballende mannetjes bij elkaar te verzamelen die er op de Nederkandsche velden rondlopen. Die maniertjes, het totale gebrek aan ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’, tis niet om aan te kijken, maar ze hebben eindelijk weer een x gewonnen, das wel fijn.
Nu ben ik natuurlijk een man die, het EK van ’88 zeer bewust heeft meegemaakt, was ik er in mijn dromen, life, bij toen Patrick met de punt scoorde in Milaan. Ik ben opgegroeid met spelers als van Basten, Rijkaard en Koeman. Met misschien wel de mooiste voetballer aller tijden, Dennis Bergkamp, ik hoor Jack nog schreeuwen. Nu volg ik voetbal niet meer op de voet, maar als ik zie wat er nu rondloopt op het veld aan over het paard getilde mannetjes, tis om te huilen. Weemoed overvalt me als ik alleen maar denk aan 1 van mijn vroegste voetbalherinneringen, VVD d5 tegen SVHA d4, 2-1.
Ik zat, tijdens Ajax-Twente even in de bar van het hotel waar ik tot gisteren mocht koken als cheffie voor zo’n 180 geluk zoekende ontheemden. Daarom zag ik voor het eerst sinds lange tijd weer een voetbalwedstrijd op tv. Ik luister nu al een aantal jaar naar de radio als ik een voetbalwedstrijd wil volgen en ik kan dat iedereen aanraden. Dat scheelt een hoop ergenis, wat een ge-aanstellerij, stuitend.
Vanaf morgen ga ik als het goed is voor het eerst, in een groep, op zoek naar de vleermuis. Maar, gezien het aankomende winterweer, is het maar de vraag of dat door zal gaan. Dan maar alleen op pad, het is bijzonder om dat geplop te horen op de batdetector. Gisterenavond drie vleermuizen gehoord, maar, das dan wel weer jammer, totaal niet op de plekken waar ik ze in groten getale had verwacht. Er valt voor mij nog een hoop te leren over de vleermuis, dat is wel duidelijk.
