12 tanks, 5 artillerie, 17 APCS, 5 BPMS, 67 gewapende voertuigen, 2 SAMS en 9 lichtere voertuigen. Vraag me niet wat BPMS’n zijn of wat een APCS is. Ik had het misschien ff moeten opzoeken maar het interesseert me niets. Het heeft met wapens te maken en daar wil ik weer niets mee te maken hebben. Naast dit oorlogstuig, wat verloren is gegaan sinds de inval van elensky in Koersk, zijn er bijna 1000 Oekraïners dood en een paar honderd Russen afgemaakt. En dat alles voor een krantenkop, nou ja das gelukt.
Na dit weekend is deze inval geschiedenis en horen we er niets meer over. Alleen als je naar de begraafplaatsen gaat in Oekraïne en Rusland vind je er nog wat van terug. Misschien komt het door mijn collega’s dat het me zoveel doet. Ze zijn sinds gisteren trouwens ex-collega’s, ze hebben ontslag genomen, vraag me niet waarom, verder dan hoi en doei ben ik niet met ze gekomen. Maar ik rook hun angst, zag de paniek in hun ogen. Als er in 4 jaar ruim 700.000, gezonde, mannen doodgaan in een land met 30 miljoen inwoners dan heeft dat z’n effect op de bevolking. Dat kan niet anders.
En dat staat ons ook te wachten. We lopen met open ogen in de val. Ik vraag wel eens aan mensen of oorlog hier ook mogelijk is. Meestal krijg ik een schouderophaal of een ‘ach misschien, maar daar kan ik toch niets aan doen’. ‘Als het gebeurt gebeurt het’. En dat is ook zo. Als het gebeurt gebeurt het, maar het is wel jammer, en volgens mij zijn wij de enigen die er wat aan kunnen doen. Maar goed wie ben ik.
