Ben zo trots op hem! Want wat een zwendel is dat. Ik had hem de tip gegeven om de examinator onderdeel te maken van zijn plannen als ie zijn rijbewijs heeft. Die plannen kan je ter plekke verzinnen zolang je maar niet als een zenuwachtig dood vogeltje naast die man gaat zitten. Vertel over een droombaan die voor je klaar ligt zodra je dat kaartje hebt, over een zieke lievelings tante die je naar haar favoriete balletvoorstelling gaat brengen. Ga los over een roadtrip door België of je passie voor alles wat vier wielen heeft. Het maakt niet uit wat maar geef de man het idee dat hij jouw toekomst in zijn handen heeft. Volgens Lucius had het geholpen, ik weet dat het helpt, examinatoren zijn net mensen.
Sam ligt met zijn kop op mijn voeten, zo ligt tie graag. Aan het einde van het bed en dan met zijn kop op mijn voeten. Sam hoef ik geen onderdeel te maken van mijn plannen, die maken hem geen flaus aus. Zolang hij maar tegen me aan kan hangen vind tie het wel best. Misschien is het maar goed ook dat tie zich er niet voor interesseert want als Sam ze wist gaat tie op zoek naar een nieuw baasje. Maar goed, eerst maar afwachten of er iets van die plannen terecht gaat komen, das bij mij wel vaker, niet, het geval.
Ik had het laatst over falen met Linn, dat ik daar wel erg goed in ben. Zeker op economisch gebied bestaat mijn leven uit kleine piekjes en diepe dalen. Maar toch heb ik zelf het idee dat ik op de goede weg ben, gek hè. Ik heb het gevoel dat ik geestelijk iedere dag een stukje meer kan loslaten van wat wij hier belangrijk achten. Nu moet ik dat nog beter zien uit te dragen want daar ligt mijn grootste uitdaging, ik blijf een mannetje. Moeilijk hoor, leven! Maar man, man, wat is het geweldig interessant…
