Als vader. Al heel lang. En nu is de vraag ga ik er wat aan doen of blijf ik tekort schieten? Nu ga ik het nooit perfect doen dat weet ik ook wel maar aan een vader die in een kapotte ouwe boot woont hebben ze echt niets. Ga ik weer meedoen das de vraag.
Mijn verwachting voor de economische stand van zaken in de wereld is, na de moeder aller verkiezingen, positief. Elon en Donald gaan er triljarden tegenaan gooien om de kreukels glad te strijken. Dat het laken al smerig is en nodig vervangen moet worden daar gaan ze aan voorbij. Het gaan, denk ik, twee geweldige jaren worden, misschien wel 3 maar dan houd het, ben ik bang, wel op. En wat ga ik ondertussen doen? Blijf ik in een hoekje zitten mopperen of ga ik weer meedoen?
Ik ga weer meedoen, en dan maar kijken wat er allemaal op me af gaat komen aan deurwaarders, en schuldeisers. Ik wil er weer zijn voor de kids. Zorgen dat hun papa een plekkie heeft waar ze terecht kunnen als ze het ff niet weten. Zorgen dat ik er voor ze ben zoals mijn pa er ook altijd voor mij is ondanks onze verschillen. Vijf jaar zwerven is wel genoeg geweest, samen met Sam op zoek naar een plekkie…
