Dat was lang geleden! Maar wat een rotspel is datš¤ . En hoe geweldig is het dat ik het met mijn kids mag spelen. Ik ben een gezegend mens, al stonden er bij mij nog 3 pionnen op stal toen Fleur al gewonnen had. Vooral de 1 was favoriet bij mij en daar heb je niet veel aan bij mens-erger-je-nieten.
En zo naar de kerk, vierde adventsdag. Ik hoop dat ik naar binnen mag. Dan spareribs marineren voor morgen en daarna zien we wel weer. Op zich zou ik een flink eind moeten gaan wandelen met Sam, maar bij regen heeft hij daar gelukkig niet zoveel behoefte aan. En het schijnt weer baggerweer te worden vandaag. Maar joepie de poepie! De lente komt er aan, ik kan ‘m al bijna ruiken.
We moeten verbinden, dat hoor ik overal, maar hoe moeilijk is dat? Verbinden betekent tegenwoordig dat je het met elkaar eens moet zijn. Gisterenavond waren mijn kids en ik het heel vaak niet met elkaar eens, dat kan ook niet anders met zo’n wappie vader. Maar toch hebben we, in mijn ogen, een hele gezellige avond gehad. Er is meer wat ons bind dan een mening, een geloof of een standpunt. Wat ben ik dankbaar dat we de tijd nemen om daar achter te komen.
‘Brand in hel’ schreeuwt de kop in de Telegraaf, wie geeft daar opdracht toe? Mij doet zo’n kop zo pijn. Het staat er om te verbinden, angst verbind, das een feit. Gelukkig heb ik gisteren weer ervaren dat liefde een veel sterkere verbinding geeft, ik wens het de wereld toe deze kerst…
